Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Μόλις τώρα το συνειδητοποιώ: θα περάσουν χρόνια για να ξανακοιμηθούμε ολόκληρη νύχτα.


Ο παρακατω απολογισμος γραφτηκε στο Βερολινο. Μακριά από παιδιά. Εξ΄ου και οι ρομαντικές αναφορές, εξ΄ου και η παράλειψη εκρηξεων θυμού και αδερφικών τσακωμών. Περιέργως πάντως, κοντεύει Φλεβάρης κι ακόμα έχω την αίσθηση μιας αρχής. Δεν είμαι σίγουρη βεβαια τι ακριβώς αρχίζω. Πού θα πάει. Το παν ειναι η διάθεση! 

Χριστούγεννα τέλος. Επισήμως τη Δευτέρα 9 Ιανουαρίου, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Τέλεια. Για μένα που λατρεύω τη ρουτίνα στον ίδιο βαθμό που λατρεύω να τη σπάω, ο ενθουσιασμός θα είναι ο ίδιος τη Δευτέρα το πρωί με τον ενθουσιασμό της Παρασκευής, της Προπαραμονής δηλαδή των Χριστουγέννων. Μ΄αρέσουν οι αρχές, μ΄αρέσει να στροβιλίζομαι στα γρανάζια της ρουτίνας κι ύστερα να τους ξεφεύγω και να το χαίρομαι.
Xmas highlights
-Ο Π. χορεύει ντυμένος καλικάντζαρος στη γιορτή του σχολείου. Κάθε μεσημέρι ακούμε το cd της Αγέλασττης Πολιτείας και ο Γ. μαθαίνει κι αυτός τη χορογραφία. Τη Δευτέρα ο Π. φοράει το κολάν από τη στολή στο σχολείο.
-Αγοράζω τα δώρα του Αη-Βασίλη και δηλώνω στην πωλήτρια ακριβώς αυτό. Ότι αυτά δεν είναι οποιαδήποτε δώρα αλλά Τα Δώρα.
-Γράφουμε με τον Π Το Γράμμα στον Άη-Βασίλη με κεφαλαία για να τα αναγνωρίζει.
-Ο Γ. προσπαθεί να πιάσει τις μπάλες στο χριστουγεννιάτικο δέντρο και χαμογελάει από κάτω τους καθώς κουνιούνται, γιατί φέτος το βάλαμε σε βάθρο για λόγους ασφαλείας (όπου βάθρο βλ. ξύλινο χρωματιστό θρανίο με την αλφαβήτα και την προπαίδεια ζωγραφισμένη επάνω)
-Οι μεγάλοι τραγουδάμε τα κάλαντα σε τρελά ντεσιμπέλ σε μια προσπάθεια να παραδειγματιστεί ο Π. και να τα πει. Δεν τα λέει. Ο Γ. χορεύει στο ρυθμό.
-Την παραμονή των Χριστουγέννων πέφτουν για ύπνο και ξέρουν ότι όσο κοιμούνται κάτι μαγικό θα συμβεί. Προηγουμένως έχουμε ετοιμάσει μελομακάρονα για τον Αη-Βασίλη και τα  έχουμε βάλει κάτω από το δέντρο. Τελικά τα βάζουμε στο τραπέζι της τραπεζαρίας για να μην τα φτάνει ο Γ. ο οποίος ακόμα δεν έχει αντιληφθεί πλήρως την ιστορία με τον Αη-Βασίλη. Επίσης ο μπαμπάς ανάβει το τζάκι και αναγκάζεται να σκαρφιστεί μία μέθοδο με την οποία ο Αη-Βασίλης είναι πρακτικά δυνατό να μπαίνει μεν από την καμινάδα, να μη καίγεται ο ποπός του δε.
-Πέντε ολόκληρες μέρες περνούν στο σπίτι με ωτίτιδα, πυρετό, ορούς για τη μύτη και (λίγη) γκρίνια. Όπως όλες οι ιώσεις (ευτυχώς) έρχονται για να φύγουν. Μετά ζούμε εμείς καλά και τα παιδιά καλύτερα.
Σημείωση: ποτέ δε φαντάστηκα πόσο θα με χαροποιεί μια μύτη από την οποία μόλις έχει αφαιρεθεί μια μεγάλη ποσότητα μύξας.
-φτιάχνουμε μαζί βασιλόπιτα. Ο Π. ρίχνει τα υλικά στη λεκάνη, ο Γ ενθουσιάζεται με το μίξερ, και οι δυο τους γλείφουν τα δάχτυλα τους αφού προηγουμένως τα έχουν βουτήξει στο ωμό κέικ.
-Αποκοιμιούνται στις 10, παραμονή Πρωτοχρονιάς. Οι μεγάλοι περνάμε δύο ώρες στον καναπέπεριμένοντας το νέ χρόνο. Τη μία ώρα κοιμάμαι με μαξιλάρι τα πόδια του άντρα μου. Ξυπνάω δώδεκα παρά τέταρτο.
- Η νέα χρονιά, για πρώτη φορά, δε με συγκινεί. Έχω ήδη αλλάξει χρόνο μέσα μου.
-Τα βάζουμε για ύπνο ξέροντας ότι το επόμενο βράδυ θα τα κοιμίσουν οι παππούδες. Αφού αποκοιμηθούν, κάθομαι και τα χαζεύω.
-Κλείνουμε τις βαλίτσες. Πέφτουμε για ύπνο με την αναμονή του ταξιδιού σα γεύση από γλυκό στο στόμα.
-Το πρωί τους θυμίζουμε πως ‘σήμερα φεύγουμε’. Οι παππούδες τα πάνε βόλτα πριν αναχωρήσουμε. Τα φιλάμε αλλά μόνο εμείς ξέρουμε πόσο θα πεθυμηθούμε.
-Πρώτο βράδυ στο βερολίνο. Ύπνος. Ύπνος. Ύπνος. Did I mention ύπνος? Χωρίς διακοπή.

4 σχόλια:

  1. Nice to meet you, συναγωνίστρια! Κάτι μου λέει ότι έχουμε πολλά κοινά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ναι, ετσι νομιζω κι εγω! μόλις 'ξεφυλλισα' το blog σου! πολυ ενδιαφερον και ... διαχρονικο! υλικο για διαβασμα!

      Διαγραφή
  2. Χαίρομαι που σε βρήκα, οι σκηνές που περιγράφεις μου είναι πολύ οικείες!! Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. :) σε ευχαριστω! κι εγω σε διαβαζω, δινεις πολυ πρακτικες και ..crafty ιδεες!

      Διαγραφή