Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Ερινύες


Ο κακός μου εαυτός περιμένει όλη μέρα την ώρα του ύπνου. Όχι τη δική μου, των παιδιών. Την ώρα που δε θα υπάρχουν πια παιχνίδια στο πάτωμα κι ο νεροχύτης θα είναι καθαρός, που θα ανοίξουν βιβλία και υπολογιστές και κανείς δε θα τον σηκώνει κάθε λίγο και λιγάκι.
Ο κακός μου εαυτός βαριέται να παίζει. Όποτε μπορεί τη σκαπουλάρει, κάνει πως είναι εκεί αλλά δεν είναι. Χαζεύει κάποιο περιοδικό ή την τηλεόραση και λέει ‘παίξτε’ ή κάνει παρατηρήσεις στον αέρα.
Ο κακός μου εαυτός αφήνει το χρόνο να κυλά χωρίς δημιουργικά παιχνίδια και ξεχνά να διασκεδάζει με τα παιδιά. Προτιμά να ξεμπερδεύει με τα πλυντήρια και τις δουλειές μια ώρα αρχύτερα.
Ο κακός μου εαυτός δεν εξηγεί αλλά φωνάζει, δεν περιμένει να ακούσει αλλά προλαβαίνει να τσιρίξει. Ο κακός μου εαυτός δίνει που και που μια στον ποπό.
Ευτυχώς έχω και καλύτερο.

4 σχόλια:

  1. Έλενα μου, νομίζω οτι το πιο σημαντικό είναι που αναγνωρίζουμε τον κακό μας εαυτό και που τον πολεμάμε καθημερινά!
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. πραγματικα ετσι ειναι:) δε γεννηθηκαμε χωρις αδυναμιες!

      Διαγραφή
  2. με λίγες όντως. δε βλάπτει να συγχωρουμε και τον εαυτο μας καμια φορά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή