Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Ερινύες


Ο κακός μου εαυτός περιμένει όλη μέρα την ώρα του ύπνου. Όχι τη δική μου, των παιδιών. Την ώρα που δε θα υπάρχουν πια παιχνίδια στο πάτωμα κι ο νεροχύτης θα είναι καθαρός, που θα ανοίξουν βιβλία και υπολογιστές και κανείς δε θα τον σηκώνει κάθε λίγο και λιγάκι.
Ο κακός μου εαυτός βαριέται να παίζει. Όποτε μπορεί τη σκαπουλάρει, κάνει πως είναι εκεί αλλά δεν είναι. Χαζεύει κάποιο περιοδικό ή την τηλεόραση και λέει ‘παίξτε’ ή κάνει παρατηρήσεις στον αέρα.
Ο κακός μου εαυτός αφήνει το χρόνο να κυλά χωρίς δημιουργικά παιχνίδια και ξεχνά να διασκεδάζει με τα παιδιά. Προτιμά να ξεμπερδεύει με τα πλυντήρια και τις δουλειές μια ώρα αρχύτερα.
Ο κακός μου εαυτός δεν εξηγεί αλλά φωνάζει, δεν περιμένει να ακούσει αλλά προλαβαίνει να τσιρίξει. Ο κακός μου εαυτός δίνει που και που μια στον ποπό.
Ευτυχώς έχω και καλύτερο.

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Μόλις τώρα το συνειδητοποιώ: θα περάσουν χρόνια για να ξανακοιμηθούμε ολόκληρη νύχτα.


Ο παρακατω απολογισμος γραφτηκε στο Βερολινο. Μακριά από παιδιά. Εξ΄ου και οι ρομαντικές αναφορές, εξ΄ου και η παράλειψη εκρηξεων θυμού και αδερφικών τσακωμών. Περιέργως πάντως, κοντεύει Φλεβάρης κι ακόμα έχω την αίσθηση μιας αρχής. Δεν είμαι σίγουρη βεβαια τι ακριβώς αρχίζω. Πού θα πάει. Το παν ειναι η διάθεση! 

Χριστούγεννα τέλος. Επισήμως τη Δευτέρα 9 Ιανουαρίου, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Τέλεια. Για μένα που λατρεύω τη ρουτίνα στον ίδιο βαθμό που λατρεύω να τη σπάω, ο ενθουσιασμός θα είναι ο ίδιος τη Δευτέρα το πρωί με τον ενθουσιασμό της Παρασκευής, της Προπαραμονής δηλαδή των Χριστουγέννων. Μ΄αρέσουν οι αρχές, μ΄αρέσει να στροβιλίζομαι στα γρανάζια της ρουτίνας κι ύστερα να τους ξεφεύγω και να το χαίρομαι.
Xmas highlights
-Ο Π. χορεύει ντυμένος καλικάντζαρος στη γιορτή του σχολείου. Κάθε μεσημέρι ακούμε το cd της Αγέλασττης Πολιτείας και ο Γ. μαθαίνει κι αυτός τη χορογραφία. Τη Δευτέρα ο Π. φοράει το κολάν από τη στολή στο σχολείο.
-Αγοράζω τα δώρα του Αη-Βασίλη και δηλώνω στην πωλήτρια ακριβώς αυτό. Ότι αυτά δεν είναι οποιαδήποτε δώρα αλλά Τα Δώρα.
-Γράφουμε με τον Π Το Γράμμα στον Άη-Βασίλη με κεφαλαία για να τα αναγνωρίζει.
-Ο Γ. προσπαθεί να πιάσει τις μπάλες στο χριστουγεννιάτικο δέντρο και χαμογελάει από κάτω τους καθώς κουνιούνται, γιατί φέτος το βάλαμε σε βάθρο για λόγους ασφαλείας (όπου βάθρο βλ. ξύλινο χρωματιστό θρανίο με την αλφαβήτα και την προπαίδεια ζωγραφισμένη επάνω)
-Οι μεγάλοι τραγουδάμε τα κάλαντα σε τρελά ντεσιμπέλ σε μια προσπάθεια να παραδειγματιστεί ο Π. και να τα πει. Δεν τα λέει. Ο Γ. χορεύει στο ρυθμό.
-Την παραμονή των Χριστουγέννων πέφτουν για ύπνο και ξέρουν ότι όσο κοιμούνται κάτι μαγικό θα συμβεί. Προηγουμένως έχουμε ετοιμάσει μελομακάρονα για τον Αη-Βασίλη και τα  έχουμε βάλει κάτω από το δέντρο. Τελικά τα βάζουμε στο τραπέζι της τραπεζαρίας για να μην τα φτάνει ο Γ. ο οποίος ακόμα δεν έχει αντιληφθεί πλήρως την ιστορία με τον Αη-Βασίλη. Επίσης ο μπαμπάς ανάβει το τζάκι και αναγκάζεται να σκαρφιστεί μία μέθοδο με την οποία ο Αη-Βασίλης είναι πρακτικά δυνατό να μπαίνει μεν από την καμινάδα, να μη καίγεται ο ποπός του δε.
-Πέντε ολόκληρες μέρες περνούν στο σπίτι με ωτίτιδα, πυρετό, ορούς για τη μύτη και (λίγη) γκρίνια. Όπως όλες οι ιώσεις (ευτυχώς) έρχονται για να φύγουν. Μετά ζούμε εμείς καλά και τα παιδιά καλύτερα.
Σημείωση: ποτέ δε φαντάστηκα πόσο θα με χαροποιεί μια μύτη από την οποία μόλις έχει αφαιρεθεί μια μεγάλη ποσότητα μύξας.
-φτιάχνουμε μαζί βασιλόπιτα. Ο Π. ρίχνει τα υλικά στη λεκάνη, ο Γ ενθουσιάζεται με το μίξερ, και οι δυο τους γλείφουν τα δάχτυλα τους αφού προηγουμένως τα έχουν βουτήξει στο ωμό κέικ.
-Αποκοιμιούνται στις 10, παραμονή Πρωτοχρονιάς. Οι μεγάλοι περνάμε δύο ώρες στον καναπέπεριμένοντας το νέ χρόνο. Τη μία ώρα κοιμάμαι με μαξιλάρι τα πόδια του άντρα μου. Ξυπνάω δώδεκα παρά τέταρτο.
- Η νέα χρονιά, για πρώτη φορά, δε με συγκινεί. Έχω ήδη αλλάξει χρόνο μέσα μου.
-Τα βάζουμε για ύπνο ξέροντας ότι το επόμενο βράδυ θα τα κοιμίσουν οι παππούδες. Αφού αποκοιμηθούν, κάθομαι και τα χαζεύω.
-Κλείνουμε τις βαλίτσες. Πέφτουμε για ύπνο με την αναμονή του ταξιδιού σα γεύση από γλυκό στο στόμα.
-Το πρωί τους θυμίζουμε πως ‘σήμερα φεύγουμε’. Οι παππούδες τα πάνε βόλτα πριν αναχωρήσουμε. Τα φιλάμε αλλά μόνο εμείς ξέρουμε πόσο θα πεθυμηθούμε.
-Πρώτο βράδυ στο βερολίνο. Ύπνος. Ύπνος. Ύπνος. Did I mention ύπνος? Χωρίς διακοπή.

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Διακοπές: ΜΕ παιδια ή ΧΩΡΙΣ?


ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ
ΥΠΕΡ
-Βλέπουν, ακούνε, καταγράφουν καινούρια πράγματα. Διαφορετικές εικόνες αποθηκεύονται στα μυαλουδάκια τους, γίνονται γνώση, σκέψη, κουβέντες.
-Περνάνε καλά. Και το δείχνουν.
-Εικόνες  και ωραίες στιγμές τελικά γίνονται αναμνήσεις. Αναμνήσεις από την παιδική τους ηλικία. Που στο χέρι μας είναι να την κάνουμε πολύχρωμη.
-Δενόμαστε σαν οικογένεια. Μοιραζόμαστε πράγματα. Ερχόμαστε κοντά.
-Δε χρειάζεται να αγγαρέψουμε κανέναν. Παίρνουμε τα παιδιά μας και φεύγουμε.
ΚΑΤΑ
-Το πακετάρισμα και το ξεπακετάρισμα διαρκεί σχεδόν όσο και το ταξίδι.
-Όταν τα παιδιά βγαίνουν από το καθιερωμένο τους πρόγραμμα έχουν την τάση να δυσκολεύονται στις ‘διαδικασίες’. Στο φαγητό, στον ύπνο, στα πηγαινέλα. Τουλάχιστον τα μικρά παιδιά.
-Αντί να πίνεις αραχτός το φραπεδάκι σου, κυνηγάς ένα δίχρονο να μη γλιστρήσει στα σκαλιά της καφετέριας τα οποία και ανεβοκατεβαίνει για τριακοστή φορά. Ούτε τον καφέ πίνεις, ούτε το μικρό σου χαίρεσαι. Αντί να απολαύσεις πίνακες κυβιστών ζωγράφων, καταλήγεις να πληρώνεις το εισιτήριο της πινακοθήκης και στο δεκάλεπτο τα μικρά σου να σου το βγάζουν ξινό. Ο μόνος δρόμος οδηγεί στην παιδική χαρά και έπρεπε να το ξέρεις.
- Κάνεις διάλειμμα από όλα τα άλλα εκτός από τα παιδιά. Και καμιά φορά μπορεί να χρειάζεσαι ένα διάλειμμα ακριβώς από αυτά. Παρόλο που ντρέπεσαι και στον εαυτό σου να το ομολογήσεις.
ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΧΩΡΙΣ ΠΑΙΔΙΑ
ΥΠΕΡ
-Δεν έχεις καμία φροντίδα. Χαλαρώνεις. Δεν είσαι υπεύθυνος για το φαγητό, τον ύπνο ή τη διασκέδαση κανενός άλλου.
-Ως εκ τούτου μπορείς να βγεις από το ‘πρόγραμμα’ χωρίς καμία επίπτωση. Μπορείς να παραλείψεις ή να προσθέσεις γεύματα, να κοιμηθείς όσο θες χωρίς αυτό να επηρεάσει κανέναν.
-Μπορείς να καλύψεις τις βασικές σου καθημερινές ανάγκες. Τρως χωρίς διακοπές, πηγαίνεις μόνος στην τουαλέτα. Αυτά από μόνα τους αποτελούν ύστατες απολαύσεις. Επίσης μπορείς να διαβάσεις. Να δεις τηλεόραση. Να πιεις καφέ χωρίς να σε σηκώνουν τα μωρά σου για πιπί, τουβλάκια, πλαστελίνες, μπισκότα.
-Κάνεις ενήλικα πράγματα. Βγαίνεις για ποτό, ολοκληρώνεις συζητήσεις, πας σε μουσεία και κάθεσαι ένα τέταρτο μπροστά από έναν πίνακα.
-Όταν ξαναβλέπεις τα παιδιά σου μετανιώνεις για όλες τις φορές που βαρυγκώμησες ή γκρίνιαξες. Έχεις γεμίσει μπαταρίες και (τουλάχιστον για λίγο) χαίρεσαι την κάθε στιγμή μαζί τους.
ΚΑΤΑ
-Σου λείπουν τρελά. Με το που φτάνεις στον προορισμό σου σκέφτεσαι σοβαρά να γυρίσεις πίσω. Κάθε λίγο αναρωτιέσαι που βρίσκονται και τι κάνουν.
-Τους λείπεις τρελά. Είναι πολύ πιθανόν, μια μέρα πριν γυρίσεις πίσω, να σου πουν ‘Μην κλείσεις ποτέ το τηλέφωνο.’ Πράγμα που δε γίνεται. Κλείνεις και κλαις.
-Χρειάζεται να αγγαρέψεις κάποιον. Όσο εσύ καλοπερνάς οι παππούδες τρέχουν σε παιδότοπους και ετοιμάζουν μπιμπερό με γάλα στις 3 το πρωί. Νιώθεις (λίγες) τύψεις.