Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Μέρα όμορφη

Τον ξύπνησα πιο πρωί από ότι συνήθως αλλά σηκώθηκε με χαρά. Κάναμε σιγά να μην ξυπνήσουμε το μικρό αδερφό. Φύγαμε οι δυο μας στις μύτες, με το τοστ στην τσάντα, σα φίλοι που δε μπαίνουνε στην τάξη πρωτη ώρα. Είχε χαρά όταν έφτασε το τρένο στο σταθμό, χαρά για το μεγάλο άλμα -προσοχή στο κενό- χαρά για τη θέση παράθυρο. Φτάσαμε νωρίτερα, εδώ είναι το μουσείο, δε θέλω να μπω, δεν έχει ωραία πόρτα. Ήπιαμε χυμό και συμφωνήσαμε πως δε θα μπούμε. Χαζέψαμε έξω από μια εκκλήσία-Μ.Πέμπτη, κρυφακούσαμε μια ψαλμωδία και φοβίσαμε τα περιστέρια. Είπε πως δε θα μπει αλλά μπήκε. Κόλλησε το αυτοκόλλητο με το όνομα του στη μπλούζα του και μπήκε φοβισμένος. (Γιατί φοβάται το παιδί μου τα καινούρια πράγματα? ). Μείναμε στην αίθουσα με τα μαστορέματα πολλή ώρα. Έχτισε,έβαψε, γκρέμισε. Στο ..μάθημα δίστασε πάλι. Με ύφος σοβαρό οι εθελόντριες τον παρακάλεσαν να μην αφήσει μισές δουλειές, να χτισει πρώτα τον τοίχο και μετά να φύγει. Αυτό έκανε. Κι ύστερα στο μάθημα έβαψε αυγά και σήκωνε χεράκι. Δίπλα του εγώ. Παρουσία σιωπηλή για όσο με χρειάζεται.
Κι ύστερα πάλι μαστορέματα και ιατρείο και σούπερ μάρκετ και φούρνος, δουλειές πολλές να ολοκληρώσει. Στο γυρισμό από το παιδικό μουσείο στάση στο Σύνταγμα για σάντουιτς και πιπί. Και κουβέντα. Οι δυο μας. Σα να λέμε μια παρέα.
Δεν τον πείραξε η καθυστέρηση του τρένου. Κάθισε κάτω, στην αποβάθρα και ξεφλούδισε το χρωματιστό του αυγό.Έβαψε τα χέρια του και δεν το έφαγε αλλά πάντα θα θυμάμαι τι πλάκα που έχει να ξεφλουδίζεις αυγά με βρώμικο παντελόνι περιμένοντας ένα τρένο που κάπου έχει κολλήσει. Στο τρένο κοιμήθηκε ενώ κρατούσα μια εφημερίδα ψηλά πάνω από το κεφάλι του για να μην τον χτυπάει ο ήλιος.
Καμιά φορά όταν χάνω την υπομονή μου γυρίζω πίσω και μας σκέφτομαι να διαβάζουμε τα τρια γουρουνάκια σε ένα σκαλάκι έξω από το παιδικο μουσείο και να νιώθω ηρεμία, νιρβάνα, εδώ είμαστε, αυτό είναι. Και λέω, μπορεί να κάνουμε και λάθη εμείς οι γονείς αλλά δεν μπορεί, όλο και κάτι σωστό κάνουμε ή κάνουν τα παιδιά μας για μας.

4 σχόλια:

  1. Και ο δικός μου φοβάται το καινούριο, ενώ δείχνει να θέλει, κάτι τον κρατάει και γίνεται επιφυλακτικός...Ίσως είναι θέμα χαρακτήρα, ίσως ηλικίας, θα δείξει...
    Ωραία η μέρα σας, γεμάτη, μπράβο!!! Όσο για τον επίλογο, και τα λάθη είναι απαραίτητα, μέσα από αυτά άλλωστε μαθαίνουμε και γινόμαστε καλύτεροι...και σίγουρα κάνουμε και κάτι σωστό, αφού η αγάπη μας καθοδηγεί...να είστε καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. απο την αλλη ισως και να εχουμε στο μυαλο μας μια συγκεκριμενη αντιδραση και να περιμενουμε να ενθουσιαστουν με κατι το οποιο δε γνωριζουν καν. ισως και λιγη επιφυλακτικοτητα στην αρχη να μη βλαπτει.. απο τη μια θελω να ειναι ανοιχτος και να δοκιμαζει πραγματα απο την αλλη δε θελω να τον βαλω στο δικο μου το καλουπι.. ιδωμεν..

      Διαγραφή
  2. Γράφεις πάρα πολύ ωραία! Αν θέλεις βάλε κάνε και ένα page στο facebook για να ενημερωνόμαστε για τα καινούρια άρθρα ή αν γίνεται να κάνουμε subscribe στο μέηλ? (δεν γνωρίζω από blogger, μόνο από wordpress οπότε δεν ξέρω πώς).
    Καλή συνέχεια, περιμένω να διαβάσω κι άλλα. Το ξέρω, κανείς μας δεν προλαβαίνει, αλλά ας το προσπαθήσουμε!
    x

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. γεια, να εισαι καλα για τα καλα σου λογια. δεν ηξερα το μπλογκ σου, θα αρχισω να το διαβαζω! νομιζω με το 'γινε μελος αυτου του ιστοτοπου' ερχεται μεηλ ή κανω λαθος?

      Διαγραφή