Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Με το βαμβάκι

Την ξέρουμε όλες. Είναι ντυμένη επιμελώς ατημέλητα, και καλα δε με νοιάζει η εμφάνιση μου, τυχαία  διάλεξα ένα ζευγάρι κάμπερ κι ένα παντελονάκι τάδε κι ήρθα. Η μαμά αυτή στην προηγούμενη ζωή της ήταν χύμα. Βόλτες, συναυλίες, εκδρομές, κουλ τύπος, χωρίς στεγανά και στερεότυπα. Είχε πάντα κάτι καινούριο να σου πει, μουσικές, ταξίδια, καινούριοι φίλοι.  Η μαμά αυτή ήταν κάποτε πολύ καλή παρέα. Τώρα έγινε μαμά και ασχολείται πρωτίστως με το παιδί. Διότι όλα τα άλλα τα χόρτασε. Αυτό εξάλλου είναι και το νόημα του να κάνεις παιδί στα 35. Η μαμά αυτή ήταν κάποτε πολύ ανοιχτός τύπος. Είχε φίλους διαφορετικούς μεταξύ τους, αριστερές ιδέες, όλοι οι καλοί χωράνε ένα πράγμα.
Τώρα την ενδιαφέρει η βιολογική διατροφή, η εκπαίδευση, η σωστή συμπεριφορά. Το παιδί της δεν έχει δοκιμάσει ποτέ ζάχαρη και μπροστά του απαγορεύεται η κατανάλωση ζάχαρης από οποιονδήποτε άλλον, μίλησε νωρίτερα από όλα τα άλλα και φυσικά παίζει μόνο με οικολογικά παιχνίδια. Δεν λερώνεται και δε λερώνει, αν δε τύχει και το κάνει ακολουθεί γλυκιά πλην όμως αυστηρή παρατήρηση. Δεν παίζει με τα χώματα και φυσικά δεν έχει χτυπήσει ποτέ του άλλο παιδί. Συχνά πέφτει θύμα της κακής συμπεριφοράς των άλλων παιδιών και οποιοδήποτε παράπτωμα του οφείλεται καθαρά και μόνο στην επιρροή των παραπάνω.
Αν τύχει και το δικό σου παιδί παρεκκλίνει των κανόνων ενώπιον της μαμάς αυτής, εκείνη παίρνει το θάρρος να προβεί σε διακριτική παρατήρηση. Επίσης αν τύχει και αναφερθείς σε κάποια δυσκολία που αντιμετωπίζεις ή προβληματισμό σχετικά με το παιδί εκείνη έχει πάντα τη λύση και φυσικά εσύ είσαι μάλλον κατάπτυστη που έφτασες σε αυτό το σημείο.
Την ξέρουμε όλες. Είναι γλυκιά, ευγενική και η επίκριση της είναι κι αυτή το ίδιο, γλυκιά, απαλή, σχεδόν ανεπαίσθητη.
Μόνο που μετά από κάθε συνάντηση μαζί της αισθάνεσαι ότι κάτι δεν έχεις κάνει καλά.  

6 σχόλια:

  1. Έχεις δίκιο, υπάρχουν μερικές "τέλειες" μαμάδες, superυπέροχες που τα καταφέρνουν όλα τέλεια, τα προλαβαίνουν όλα, μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά τους, κρατούν ευτυχισμένους τους άντρες τους, είναι πάντα καθαρές, χαμογελαστές...σα να παίζουν σε Αμερικάνικη ταινία!!! Μερικές άλλες, ίσως είμαστε πιο πολύ του "Ευρωπαϊκού κινηματογράφου"...τι να κάνουμε;
    Ωραίο το blog σου, καλώς σε βρήκα...by the way!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χα χα καλος ο διαχωρισμος, τελικά καταλήγω πως εισαι αυτος που είσαι, είτε πριν να γινεις γονιος είτε μετα.
    καλος ο κινηματογραφικος διαχωρισμος!
    καλως σε βρηκα! θα σε διαβαζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. η πρώτη παράγραφος με αφορά φουλ, στα υπόλοιπα θα διαφωνήσω :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ναι, μπορω να το φανταστω διαβαζοντας το μλπογκ σου. μαλλον για αυτο μου αρεσει να σε διαβαζω. φαινεται πως είσαι αυτη που εισαι, δε φορας το ρολο του γονιου. θελω να πω, καλο ειναι να βελτιωνομαστε αλλα ουσιαστικα, σε βαθος.
      ενδιαφερον ποσο και προς ποια κατευθυνησ αλλαζουμε οταν γινομαστε γονεις..

      Διαγραφή
  4. Άδικο πάντως λίγο για το παιδί σου, αφού έχεις ζήσει εσύ τα πάντα και όπως τα ήθελες, ξαφνικά να του επιβάλλεις συγκεκριμένο τρόπο ζωής. Είναι για το καλό του δε λέω αλλά η μαμά αυτή ότι coollness είχε μου φαίνεται πως το απώλεσε μαζί με τον πλακούντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. τελικα η μεγαλυτερη προκληση ισως ειναι αυτο, να τα καθοδηγουμε μεν, να μην τα κανουμε δικες μας κοπιες δε. ξερω και γω...
    ναι, δεν ξερω, αγχωμενη ειναι κι αυτη, οπως ολες, ψαχνομαστε μπας και βρουμε μεσα μας ισορροπια με ολους αυτους τους ρολους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή